Niesłabnącą popularnością cieszą się tłumacze takich języków jak angielski, francuski czy niemiecki. Coraz większy udział w rynku zdobywają też wykonawcy przekładu języków bardziej egzotycznych, takich jak chiński lub arabski. Co więcej, rynek tłumaczeń jest na tyle rozbudowany, że znalezienie tłumacza języka tamilskiego, chociaż trudne, nie jest niemożliwe. Ale istnieje też język, nie tak egzotyczny, a jednak często zapomniany w kontekście tłumaczenia. To język, którym (dosłownie) nikt nie mówi.
Tłumacze języka migowego wykonują taką samą pracę, jak ci, którzy przekładają języki mówione. W Polsce co prawda, zwykle nie są oni zatrudniani przez biura tłumaczeń, ale ich zawód nie różni się w żaden sposób od innych. Obie grupy tłumaczy zajmują się przecież pośrednictwem w komunikacji międzyludzkiej.
Zacznijmy od początku: kto i jak może zostać tłumaczem języka migowego? Mimo, że oczywiście nie ma takiego wymogu, często są to osoby pochodzące z rodzin lub środowisk niesłyszących. Podstawowym wymogiem tego zawodu jest oczywiście doskonała znajomość języka migowego, a częsty z nim kontakt od wczesnych lat zdecydowanie pomaga w jego opanowaniu. Można też skorzystać z kursów, dostępnych na niektórych uniwersytetach lub w centrach, specjalizujących się właśnie w pomocy osobom głuchoniemym i niedosłyszącym. Po ukończeniu kursu, należy podejść do egzaminu organizowanego przez Polski Związek Głuchych — dopiero po jego zdaniu zostaje się kwalifikowanym tłumaczem języka migowego. Istnieje także możliwość uzyskania certyfikatu tłumacza przysięgłego języka migowego.
Osoby wykonujące ten zawód często zatrudnione są właśnie w Polskim Związku Głuchych lub w instytucjach, które często korzystają z ich usług (chociażby telewizja). Niektórzy z nich pracują — jak to się bardzo często zdarza na rynku tłumaczeń — jako freelancerzy. Dla wielu osób jest to zajęcie dodatkowe, wykonywane po godzinach pracy zawodowej.
Jakie kwalifikacje powinien posiadać tłumacz języka migowego? Oprócz doskonałej znajomości obu języków oraz podstaw językoznawstwa, psychologii czy socjologii (są bardzo ważne w pracy z osobami z różnymi stopniami niepełnosprawności), powinien posiadać przede wszystkim odpowiednie cechy charakteru — być cierpliwym, empatycznym, godnym zaufania. Ogromnie ważne w tej pracy jest odpowiednie podejście do „klienta” i traktowanie go na równi z osobami zdrowymi. Co więcej, tłumacze języka migowego muszą mieć bardzo dobrą pamięć i klarownie wyrażać myśli. Powinni także orientować się w prawach osób niepełnosprawnych — często tłumacz towarzyszy takiej osobie podczas wizyt w urzędzie w sprawie wydania zaświadczeń czy renty. Należy także pamiętać, że sytuacje życia codziennego, które dla ludzi zdrowych nie stanowią wyzwania, osobom niedosłyszącym lub głuchym mogą sprawiać wiele trudności. Tłumacz im towarzyszący powinien rozumieć ich problemy i być przygotowanym na udzielenie im pomocy, która nie zawsze ogranicza się jedynie do wykonania przekładu.
Tłumacze są łącznikami w komunikacji między ludźmi. W imieniu drugiej osoby nawiązują kontakty zawodowe czy pośredniczą w sytuacjach życia codziennego. Szczególnie istotne jest, aby tłumacze języka migowego byli przygotowani nie tylko merytorycznie, ale także mentalnie do udzielenia pomocy w każdych okolicznościach. Jest to zawód wymagający dużej wiedzy, ale także bardzo specyficznych predyspozycji charakterologicznych, dlatego zdecydowanie nie każdy może podjąć się jego wykonywania.
